می دانی
شعر گفتن و نوشتن
آخرین تلاشِ من است !
یعنی که دستانم را دخیل بسته ام ;
به هرچه اِی کاش است ,
به هرچه شاید ,
هرچه اما و اَگر . . .
ویرانه ام . . .
به قولِ اُستاد:
*هاییتی شده ام . . .
ویران تر از این می خواهی؟! *
ویرانه ام و باز هم
می نویسم . . .
می نویسم . . . . .
مـــــــــــــــــــــــــي نویسم !
شاید حصارِ بودنم را معجزه ای بِشکند !
این روزها من می رنجم و
تو نِگاهم می کنی ;
می لرزم و
دست هایِ خودت را *هااا* می کنی ;
می گویم اظطراب گرفته ام از بس نیستی و نیــــــــــستی
و تو می گویی املایم ضعیف است ! ;
بالشم را خیسِ گریه می کنم و
تو خوابِ دیگری را می بینی ;
در این روز و شب های نبودنت می ترسم و
تو می گویی که متنفری از ترسوها ! ;
من عاشق تر می شوم
و تو دووور و
دوووووور تر !
من . . .
بی خیالِ هرچی مَن و نیم مَن !
اما تو هنوز هم ,
چشمهایت جادو می کند مَرا بابونه !
نِگاهت بی من
سهمِ چه کسی خواهد شد ؟؟؟
نفرین به هرکس , که بودنت را از من می گیرَد !
نــــــــــــــِـــــــــــــــــــــــــــــــــــفـــــــــــــــــــــــــــــریــــــــــــــــــــــــــــــــن !
. . .
. . .
. . .
بغضِ فروخته را نوشتن نمی آید,
تــــــــــَـــــــمـــــــــــــــــــــــام !
تــــــــــــــیـــــــــتر , نَدارد :
ـ تو دلم مُدام میگم:بسه دیگه . . . برو ; باز با خودم می گم : اگه یه دقیقه دیگه بیاد چی ؟!(آخ خدااا)
ـ معلم عزیزم , دیدن یبارم شما اشتباه کردین !(با عشق ممکن است تمامِ محال ها !). . . و من که گفتم : (این یک سوالِ مشکل است , ولی کو جواب ها ؟!) . . . کو ؟!
ـ حاشا به غیرتت رهی معیری!نووور به قبرت بباره !( اسیرِگریه ی بی اختیاره خویشتن. . .فغان که در کفِ من اختیار, باید و نیــــــــــــــــــــــست !)
ـ تبِ ۴۰ درجه و . . . آنفلوآنزایی که بشه باخیال راحت رفت زیر پتو و یک دل سیر گریه کرد و چشم های قرمز رو انداخت به گردنِ همون تبِ ۴۰ درجه . . . آرزوســـــــــــــت (!)
ـ کسی ناامید میشه که امید میبنده , نبند کوثر جان , نبند !(از نصایحِ پند آموزِ دوستی در همین حوالی. . .)
اعتراف نوشتِ کوثرانه (!) :
مردم به چشمِ آب مَرا بنگرند و لیک . . . من از سَراب , نزدِ تو بی آبرو تَرَم !
(من منتظرم . . . با آنکه می دانم نامم را نخواهی آوَرد!)
من و دلی تنگ و پـــــــــــــیــــــــوند نازنینم :
پیوندی
پُرم از غصه . . .
رسیده تا ایــــــــــــنجاهام(از گلو هم بالاتر)
یادت میاد؟
شروع کن یک قدم با تو . . .
تمامِ گام هایِ مانده اش با مــــــــــن (!)
برام بگو ماه بانو. . . برام بگو . . .(بغض)
بیت به بیت
قافیه ها را بند میزنم ;
اما دریغ و صد دریغ
که درد می شود نبودِ ضمیرِ *تو*
میان سطر به سطرِ غزلواره هایم
نه آهی ساکن می کند این دردِ وامانده را
نه تا روزِ روزگار است
آب از آسیابِ علاقه اش می اُفتد !
من
کوثر(بی نشانِ) ردیف و قافیه های چهل پاره و
شب هایِ به روز ختم نشده
مرثیه نشینِ غزل هایِ بی قافیه ای شده ام
که سوگِ سپید شدنشان را
های های زنجه موره می کند !
برایِ خودِ خودِ خودم نوشت :
+ من از هرچی اُردی جهنم است بیزارِ بیزارم ! اگر تو آمده بودی , بهار می آمد !(ولااااغیر!)
+ هیچ کس که سهل است , تــــــــــــــــــــو هم این روزها , عُمــــــــــقِ کلامم را نمیفهمی !
+ تنها گرگ ها نیستند که لباسِ میش می پوشند ! گاهی پرستو ها هم لباسِ مرغِ عشق بر تن می کنند ! عاشـــــــــــــق که شدی , کــــــــــــــو چ می کنند !(به همین راحتی!!!)
+ اصلا به من بگو , پشتِ دری که ایــــــــنچــــــــــنین ملتمسانه می کوبیــدم , آیا خُدایــــــــــــی بود (؟)
+ از یک جایی به بعد , دیگر حتـــــــــــــی , بدتر هم نمی شود ...!( نگاه کن , درست عینِ الانِ منِ خودِ کوثر!!!)
تـــــــــــــــــــــــــوجه نوشت :
ـ عاشقانه هایم دیـــــــــــــــــگر , مخاطبِ خاص ندارند !
همه شان پیش و پس از این , تقدیم به خودم ( با احترامــــــــــــات !)
توضیحی نمی دهم ;کمـــــــــاکـــــــــــــــــــــــان !
کاش جایِ تو بودم , پـــــیـــــــــوندم :
حرف هایی مونده تو حنجره ام
که گاهی بُغض میشند
گاهی اشک
گاهی غم می شوند هوار هوار و
راهِ نفس کشیدن را می بندند...
و گاه غم باد می شوند رویِ هم
خَروار , خَروار !
گاهی به انتظار
گاهی به نفرت
گاهی . . .
اما هیچ کدام به صوت یا آهـــــــــــی تبدیل نمیشوند !
کُجاست آغوشت تا بی بهانه لااقل بارید و بارید . . . ماه بانو !؟!
.jpg)
با توام با خودِ تنها
با توام ای همه رویا
با توام نشی ستاره
بری تا چِشام بباره
با توام, گلِ بهاری
مگه جُز من کسی داری؟
مگه دل نبستی نازم؟
کی بهت گفته : می بازَم؟
مگه اینجا تهِ راهه ؟
راهِ آسمون , خَرابه؟
ما میریم تا تهِ دنیا
تا تهِ جاده ی فردا
بُخدا دروغ میگن تا
منو تو بشیم یه تنها
چشماتو ببند عزیزم
اینجا دنیاش پرِِ رازه
هرکی پاش بلرزه اینجا
تا تهِ بازی می بازه!
من ...............
تو ..............................
ما ..............................................
اینهمه ضمیرِ پیچ در پیچ
تو این دنیایِ پس و پیش !
کم نیار بابونه ی کوثرِ قصه های تنها
کم نیار عزیزِ این دل ,تویِ این دَردای دنیا
من میشم ماه و ستاره , با یه ابرِ پاره پاره
تو فقط پیشم بمون تا , چِشام از دوریت نباره !
(بی نشان...عجب فی البداهه ای!)
کاش هایم را
می کارم در گُلدانِ خیال
پشتِ نِگاهِ نبودن هایت
آبِ حسرت می دهمش;
تمامِ روزهایِ جان سوز . . . تمامِ غروب هایِ عاشق کُش !
اینجا
هوایِِ با هم بودن
مسمومَت می کند ;
بیا کـــــــــــــــــــــــــــــوچ کنیم
به ناکُجایی , جُز اینجا !
کوله بار را من می آورم . . .
تو فقط همراه باشُ
بَس . . . !
(بی نشان)
تو را , با تمامِ وجــــــــــــــــــود , نوشت :
& تمامِ جاده هایِ جهان را از نقشه بر میدارمُ به هر کس یک جُفت بال می دهم تا بِدانی وقتی مسافری داری در این راهِ پُر واهِمه, چه می کِشَد کوثر ... اصلا کوثر به جهنم ;چه می کِشَد *دلش * !
& من به تو فکر میکنم ; تو به من فِکر میکنی . . .هرکداممان جُدا , جُدا; چه فایده , وقتی زمین و زمان , راه را میانمان به میراث گُذاشته است؟! هااا بابونه؟
& از وقتی تو را دارم شبــــــــــــــیه به یک مُرفهِ بی دَردَم ;عجیــــــــــــــــب!
& دنیا با ایـــــــــن همه وسعت . . .! ولی باز همـــــــــین جا , همــــیـــــن حوالیِ پَرچینِ عاشقی ها , جایِ تو خالی ست , بابونه !
جاست فور دلِ خودمونُ بابایی , نوشت :
+ تو دِلَم دارن رَخشت می شورَن( بوخو دااا !)
+ خسته شدیم از بس جلویِ اسمتون حرف (غ) نوشتیم آقا , لطفا تعجیل بفرمایین;(پیوست: تشکراتِ ویژه مبذول می داریم ! )
+ دَرد دارد . . .; بودنِ اجباری اَم را می گویَم !
+ دلی تنگ . . . خیالی آشفته . . . حرفهایی نگفته . . .!نه , اصلا مقصودِ بودنم , تنها ,حسِ داشتنتان است . . .(جوابیه ای پیرامونِ تماس هایِ مکررمان , بابونه !)
+ بازم دمِ خودم گـــــــــَــــرم که هوایِ دل رو داره ; آخه بازم, دلم , برایِ خودم سوخت !(نترس کوثرم , تو هم خُدایی داری . . .! خُدایِ خودمو گفتم , نه خودایِ تو رو بنده خدا!!!)
پ.ن : (ذکر دعایِ فرج فراموش نشود , دوستانِ گرامی)
آقا ,
غزل نمی گویم ,
اما حرفِ دل را که نمی شود نگفت!
بُگذار با خیالِ رویِ ماهِ تو عاشقی کنم
و آرام بگویی که به زودی می آیی ...
می آیی مولایم ! مگرنه آقا؟
به یادت پیــــــــــوندم :
این روزها
آنقدر به یادت هستم
که اگر به یادِ خُدا بودم
نیمی از بهشت را به نامم می زد , ماه بانو !
بُگذار لمس کنم
بودن هایت را
سهمِ من و دل
چیزی غیر از این دوست داشتن هایِ
یخ زده ی پُر زِ ناامیدی نیست , بابونه !
من
بی هیـــــــــچ بهانه ای ,
عاشقی را تنها نسخه ی دردهایمان می بینم
و بس . . .!
دست هایت را به من بده;
خسته ام از این هست هایِ اجباری ...
دردهایِ اختیاری . . .
بود هایِ تکراری . . .
مَن هایِ بی خیالی
تو , هایِ رویایی
مایِ , سراسر پوچ و خالی !!!
.......
خسته ام از نشستن ,
بیا کمی پرواز کنیم !
(بی نشان)
دوستت دارم ,نوشــــــــــــــــــت !
+ تو را آرزو نخواهم کرد ; هیـــــــــچ وقت ! تو را لحظه ای می خواهم که خود بیایی , بی آرزوهایِ کوثر ...(!)
+ باز هم خیره به من نگاه کن , میخواهم غرق شوم در ایــــــــــن همه تو ! ایــــــــن همه عشق ! ایـــــــن همه خیـــــــال!
+ بذار یه بار هم شده , آرزوهام , فقط یه آرزو نَمونن ! فقط یه بار! فقط همیـــــــن بار (!)
+ این بار تو سیب را بچین *آدم* ; بُگذار از اینجا هم تبعیــــد شویم ! تنها ما می می شویم و ما !
+ دوستت دارم هایِ صورتیهِ صووووووورتیه . . . بی حاشیه!
درِ گوشی , نوشت :!
- باورم شده است ; من , اتفاقی ام که نباید هیــــچ گاه می اُفتاد !
- تجربه هات رو بذار درِ کوزه , و با آبش قرصِ اعصابتو بخور عزیزکم !
- شُجاعت اینه , که تو موقعیتِ خطرناک... بتونی فَرار کنی !(بهله!)
- چه بگویم که نباشد رُفقا تکراری ؟!(هوووم؟)
من و یادِ تو , پـــــــیــــــــــــوند نازنینم :
گاه می گویم که :
* بنالم زِ پریشانیِ حالم ! *
باز , گویم که :
* عیان است , چه حاجت به بیانم ؟ *
هااا , ماه بانو ؟!
(کسی نوشته , که نمیدونم کیه!)
در این بَرَهوتِ
دوست داشتن هایِ پوشالی . . .
کار و بارم شده است
ترانه ها را مُدام بافتن
رَج زدنِ حروف به نامَت
و شِکافته شدنِ بند بندِ قصیده هایم
با نبودنِ ردِ پایت در این بُن بستِ ,
بود /اما نیست هایِِِ , سراسر عاشقی!
کاش می شُد
تمامِ روزهایِ تلخُ گسِ ناامیدیمان را
با یک نقطه
چیزی شبیهِ * . * ,
تمام کرد . . . !
نقطه , سرِ خَط . !
(بی نشان)
تنها به یادِ *تــــــــــــو * , نوشت :
ـ این روزها غم , دانه به دانه , می اُفتد رویِ صورتم . . . شور است طعمِ نبودَنَت بابونه !
ـ تو دُنیای بی داوَر , ;کی جرات داره چشم هایِ تو رو محکوم کنه آخه عزیزکم !
ـ یه نتیجه گرفتم ; *زندگی* با زن آغاز میشه . . . و * مُردن * با مرد . . . یعنی شـــــــــی؟!(هوووم؟!)
ـ ببین نازدونه , من عاقل تر از اونی هستم که فکر کنم ! من فقط عاشقی میکنم , فـــــــقـــــــطـ !
ـ گفتنی ها کم نیست , من و تو کَم گفتیم ...(!)
عجیبا غریبا , نوشت :
+ پارسال دوست , امسال برو بابااااا !
+ آتش بگیر تا که بدانی چه می کشم . . . احساسِ سوختن به تماشا نمی شود !
+ دود از هر کُنده ای بلند نمیشه !(گفته باشَم!)
+ میگماااااا . . . آدما می رَن که برگردَن , یا میان که بِرَن ؟!
به یادت , پـــــــــیـــــوند نازنینم :
و عشقِ من و کودکی هایمان
از همان خیالِ تکیه به شانه هایِ تو ,
به اوجِ ترانه بازی هایِ امروز رسید !
امروز بی تو
و فرداهایم باز بی تو !
یا برگرد , یا مَرا ببر !
نه دستورست نه اجبار ! تنها التماسی دوستانه ست , ماه بانو !
و سکوتم امشب
طرحِ ناقصی ست
از زلالِ معنویاتت , مادرِ سادات !
امشب تیرِ خلاص است ,
به قلبِ مایی که با ادّعایی تنها
دوست داشتنت را آنقدر بلـــــــــــــند تکرار کرده ا یــــــم
تا گوشِ عالم و آدم , کَر شود . . .
تو را کُجای این کرانه ی بی نهایت جستجو توانم کرد, بی بیِ دو عالم؟!
تو ما را
دل هایِ شکسته مان را
و گاه گاه
دست هایِ بسته مان را دریاب !
روسیاهم ,
اما
شما دریاب دلمان را , بانو . . . (!)
(بی نشان)
اندوه ,نوشت :
+ پرنده ای رویا می دید , تویِ دست هایِ تو خوابیده است !
+ مثل غریبی تمامِ عمر , هرکه را دوست داشتم . . . بدرقه کردم !
+ بی مادر شدن سخت است ! . . . اما پدرِِ کودکان را آرام کنیم , یا کودکانتان را . . ., بانو ؟!
+ از امشب ,چاه رستگار می شود به هُرمِ نفس هایِ مولای غریب . . . رسمتان نبود رفتن بانو . . . نبود !
+ محسنم ; صدایِ خنده هایِ کودکانه ات را نشنیده ام هنوز , نگو که تو هم مسافری بابا !؟!؟!
برایِ مولایم :
چاه هم از ما لیاقتش بیشتر بود
که صدایتان را بشنود,
هم پایه ی اشک هایتان
ماه را به سوگ بنشاند,
و من هنوز ندانم شیعه بودن یعنی چه ؟!
ای وای و صد وای به تو کوثر , وای بر حال و روزَت . . .!
پـــــــــیــــــــــوندم :
می دانم ;
آنجا که تو هستی هم غوغایی برپاست امشب!
ماه بانو , تو نزدیکتری به خوبان
عرضِ تسلیتمان را می رسانی به مولا؟!
پ.ن :
آقایِ غایبم ....... تسلیت می گوید این بنده ی سراپا تقصیر (!)
.jpg)
دوستی گفت :
این روزها دیگر نمیگویم *گشتم نبــــــــــود , نگـــــــــــــرد نیـــــــــــست!*
میگویم : اتفاقا هم بود . . . اما از آنِ ما نبود . . . شما بگردید! لابد برایِ شماست !
و من سراسیمه میشوم
از اینهمه صراحتِ لهجه ی عاشقانه و بی بهانه اش!
اما باور کن
از همان کودکی
به ما جدایی را آموختند !
آن لحظه که رویِ تخته های سیاه می نوشتند :
خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوب ها / بــــــــــَــــــــــــــــــــــــد ها
به یادَت نوشت :
+ غریب می نوازد این روزها , سمفونیِ روزگارِ ما , بابونه !
+ از دردهایِ کوچیکه که آدم می ناله . . . دردهایِ سخت , لـال می کنه آدم رو !
+ کوشی؟
+ تو , همین چشمهایِ معصومِ تو . . . قیامت را , قیامت می کند !
بانویِ دو عالم :
»»» زهرا اگر نبود , شفاعت خُرافه بود . . . . . . . . حتی خُدا , بدونِ دلیل و نشانه بود ! «««
پیـــــــــــــوندم و من :
من به همه ثابت میکنم
خداوند میانِ آغوشِ تورا
بهشت نام نهاده است , ماه بانو !
این روزها
از وقتی فهمیده ام میانِ این به ظاهر آدمیان
راه می روی,
می دوی,
می خندی,
و گاه و بی گاه می گِریی,
به هر که می رسم
بی محابا , سَـــــــــــلام می کنم !
یکی : راستی رفیق , بهارِ دلکَشی ست ,نه ؟!
من : مزخرف می گویی یا هذیان ؟ بی بابونه, تقویم برگ نمیخورد
چه رِسَد به آمدنِ بهار , زِهی خیالِ باطل (!)
همون یکی : تب داری , کمی استراحت کن !
من : بابونه که آمد ,چشم . . . راستی , گفتی امروز چندم است ؟!
همون یکی : . . . بهار نیامده , راحت باش!
کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا ت !
پ.ن :
ـ راســــــــــــتــــــــــی , چند روز مونده به بهارِ دلِمون ؟!
اعتراف نوشت :
* اعتراف می کنم ; دیوارِ چیـــــــــن هم که باشم , باز تکیه گاه می خواهم !
* اعتراف می کنم ; دارد زمانِ آمدنت دیــــــــــــر می شود , مولایِ غایبم !
* اعتراف می کنم ; بخداااا فرار کردن از هرچــــــــــیزی آسونه , اما قسمتِ سختش آزاد موندنه !
* اعتراف می کنم ; تجربه اسمِ مستعاریه که ما , عادت کردیم رو خطاهامون بذاریم !
دلِ تنگ , نوشت :
+ دستت را میگیرم . . . و غــَـــــــرق می شوم (!)
+ دردم از یار است و . . . درمااااااااااان نیز هَم !(میم بده !)
+ هرکس از این دنیا چیزی برداشت , من از این دنیا دَست برداشتم (مولا علی ع )
+ کاش میدونستی , بعضی واژه ها رو مثل درد , باید کشیـــــــــد . . . نمیشه نوشت !
یــــــــــــک کـــــــــــــلام , نوشت :
تمامِ وجودمان به یک نقطه بند است !
خیلی راحت می شود ,
از خـــــــــــُـــــــــــــــــــــــــــــــدا . . . جـــــــــُــــــــــــــــــدا , شُد (!)
به یادت , پـــــــیـــــــوندم :
اگر دوباره به دنیا بیام
باز هم
کیـــــــــش و مـــــــــــاتِ
دوستانه هایِ تو خواهم شد , ماه بانو !
اینقدر هوای بی تو بودن آلوده شده
که هر وقت در آن عمیـــــــــق نفس میکشم
چشم هایم می سوزند ,
قلبم تند , تند می زند ,
و پایِ رفتنم سست می شود !
تنها به چشمانِ تو اعتماد داشتم , بابونه . . .
حواسَت هست؟!
اِی شادیت ,همیـــــــــشه باقی و جاری و ساری . . .(!)
(بی نشان)
اِقرار نوشت :
ـ دوست داشتَنَت , حقِ من است ; به همان اندازه که دوست نداشته شُدَنَم, حقِ توست !
ـ به خاطرِ منم شده , مواظبِ خودت باش (!)
ـ درد , قُل قَل می زند . . . در سماورِ خون آبه ی دلم (!)
ـ کلاغ پَر بازی می کردیم . . . غفلت کردیم و معرفت , پریـــــــــــــــد!
ـ دل نبند , رهگُذرم !( دور از جونِ منو بابونه اَلبَــــــــــت!)
ـ دنیا ,وفا ندااااااااااره (روزی ۳ بار , صبح و ظهر و شب تکرار شود !)
برایِ پیــــــــــــــــوندم :
و تو
هر کُجای این آسمانِ نیلی باشی
به رویاهایِ من باز خواهی گَشت ;
و آغوش در آغوشِ هم
عطرِ بودن هایمان را
با همان نسیمِ خنده هایِِ کودکانمان
به جانمان هدیه خواهیم داد , مگرنه ماه بانو ؟!
(بی نشان)
قدری تکان بده دنیای پوچ را
دنیای کج مدارِِِ غریبان فروش را
قدری نفس بکش ,اگر اینجا نه غایت است
حتی اگر , مرگ ; برایت یه حاجت است
باید نوشت تا که دلم تازه تر شود
تا از حصار غم بگریزد , و رد شود . . .(ادامه دارد همچنین . . .)
نمیشه, با دستهایی نوشت
که قندیل بستن با نبودنِ گرمیِ دست هات
اما این روزا . . .
سر گذاشتم رو شونه هایِ خودم . . .
بی تو ;
گریه میکنم برایِ هیـــــــچ هایی , که هیــــــــــچ وقت نداشتمشون!
بازم میگم: ای کـــــــــاش;
و باز میگم: جیره ی ای کاش هام ,
تموم نشه یه وقت (!)
(بی نشان)
بــــــــــــــــرات نوشت :
: لطفا مَرا موقتن دوست داشته باش !
: فراموش خانه است دلت ؟!
: نرسیدنت , افسانه ی تلخی ست . . . تو که میدانی بابونه ,هااا؟
: هر روز , بی تو ; روزِ مباداست !(چقدر دوست داشتنیه نه؟!)
: من و یادِ خنده هایِِ تو . . .; مســــــــــت می شوم هنــــــــــوز!
: پرنده بر دوشِ تو که خانه کرد . . . پرواز چه حقیر است, در نظرش !
پند , نوشت:
+ حواسِت باشه , زندگی بیشتر از اونی که کُشتی باشه , شطرنجه عزیزکم!
+ آدم ها دو دسته اند :بدبخت هایی که گرفتارِ قفسن ; بدبخت تر هایی که عاشقِ قفسن(تو کدومی کَلَک؟!)
+ به چشمِ کودکِ عاقل مَرا نِگاه مکن . . . کسی که عشق ندارد , به عقل متهم است !(واااویلا !چه شود...)
به یادت , پـــــــــیــــــــــوندم :
من با قصه هایِ کهنه ,
نه ;
خوابم نمی بَرَد . . .
بتابِ چشمه ی نور,
تشنه از شب آمده است !
(دست بردن در اشعارِِ این و اون . . . شد این!). . . خوبه ماه بانو؟
تویِ این راه ,
یا تویِ اینهمه بیراه . . .
واسم از عشق بگو ,
تا پَر کِشم , تا تهِ رویا . . .
تویِ تاریکی محض,
یا تو روشنیِ مهتابِ خدا . . .
واسم از *ما*یی بگو
نمیخواد بمونه اینجا , تک و تنها . . .
حرف ها پشتِ سرِ هم . . .
قطار قطار ,
صف میِکشن . . .
اما این ایستگاهِ آخرِش کجاست ؟!
(بی نشان)
دل نِگاشت :
+ بیا با هم بشینیم کنارِ ایـــــــــنهمه هـــــیــــچ . . . ایـــــنهمه پــــــــــوچ ! مهم اینه با همیــــــــم; با هـــــــم!
+ اعتصابِ غذا نکرده ام . . . !تنها از دنیایتان سیـــــــــرم!سیـــــــر!
+ باد خودش رو تو آغوشم میندازه . . . محـــکم بغلش میکنم ! به رسمِ وفا! (قاصدکم را می آورد به سویت, آخَر!)
+ بخند . . . دنیا قابلِ تحمل تر است وقتی میخندی . . .(وفادارم به خیالت حتی !)
+ آتیــــــــشم نزن ! ققنوس فقط یه افسانه بود !(اقســـــــــانه ی دروغَکی!)
یه چیزایی , نوشتِ دیگرون :
- من رفیقِ گریه هاتم . . . !
- ببین دوستِ گرامی!. . . فیل هم که باشی , باز میخوری زمین! . . . به حق یا ناحق!(گفته باشیم خلاصه!)
- هر میوه ای که دست رساندیم چوب شد . . . ما لایقِ بهار نبودیم , خوب شد (هوووم؟)
- اگر کسی رو پیدا نکردی که با رفتنش نابود بشی , تمومِ زندگیت رو باختی عزیز!
- تو . . . آره خودِ تو . . . نمیخوای آدم بِشی؟!(اینجا به دردِ فرشته ها نمیخوره ها; نگی کوثر نگفت!)
به یادِ پـــــــیـــــــوندِ خاطراتم :
پرنده
تا میتونست بالا پرید و پرید و پرید . . .
اونقدر ماتِ نِگاهِ مهربونت شد. . .
که یادش رفت بال بزنه و . . .
همیشه عادتته عالمو ماتِ خود کنی!
میدونم بینِ پری ها, از همه قشنگ تری!
(بی نشان)
روزه ی سکوت میگیرم
تا نیازارَم دلت را اندکی ,
حتی یه ذره !
تو روزایی که همَ ش دلم میگیره
تو شبایی که مُدام تنَ م اسیره !
تویِ این بُهتِ نبودن , صدایِِ ساعتِ مست
توی این ثانیه های ظلمت و بی کَسِ پَست
موندنم شده بهانه
یا یه شعرِ عاشقانه . . .
نمیگم که دل بده تا تهِ رویا
تا تهِ جاده ی فردا . . .
میگم آروم درِ گوشم بگو اینجایی عزیز . . .
بخدا دوسِت دارم, نداشتنُ دوریُ . . .
میشنوی عزیز؟
خدایی; بارونِ چشما همشون بهونه میشن
تا که برگرده مسافرم یه روزی از روزا
خدایی , بابونه رو کوثرِ قصه میگه ها ؟!
دوست داشت , نوشت :
* در دلم هستی و بینِ من و تو فاصله هاست (!)
* فصل به فصل تموم میشن قصه هام (یا غصه هام!) . . . لابه لایِ کدوم صفحه و سطر , جاموندی آخه؟
* چطور پلک بر رویِ هم مینهی , تویی که در رویِ خاک , خواب را بر من حرام کرده ای, پاره ی وجود؟!
* هر روز شروعِ ماست ; دیوار از آنِ من , دنیا برایِ تو (شایدم اصلن بزنم به نامِ تو ! خیالیه؟!)
از هرجا و هرچی نوشت :
ـ تو عاشقی اَزم سبقت بگیری , نور بالا میزنما !(دیگه دیگه!)
ـ فریــــــــــــــاد ها مونده تو گلو . . .; بی مصـــــــــــرف (!)
ـ ببین منو ; . . . داشتیم ؟!(تو چشــــــام نیگاه کن!)
ـ این روزا دارم ته نشین میشم ! عینِ رسوبِ آسپرین دانشجوهام !بدونِ دست بُردن تو اعداد و ارقامِ وزنِِ ته مانده هام!
ـ همه ی تراژدی هایِ دنیا رو خوندم . . . نمیخوام بشم یکی شبیهِ اونا . . .!(نخواستن هم عینِ نتونستن میتونه بشه , مگه نه؟!)
مَخلصِ کلام :
هِی میخواهم شعرواره بگویم
و هی اشک میشوم لابه لایِ کلماتم . . .
من می مانم و
کیبوردِ خیس و . . .
کلی حرفِ نگفته (!)
برایِ پــــــــــیــــــــــوندم :
نه میخواهم زیبا ای ات را ستایش کنم
و نه دوست داشتنمان را به رُخِ عالم و آدم بِکشم !
تنها سکوت میکنم , به جایِ تمامِ خوشی هایِ باقیمانده
که هرگز , زاده نشد , ماه بانو (!)
(بی نشان)
این روزها بویِ گسِ دلتنگی
تمامِ زوایایِ وجودم را پُر کرده
و چه خیالی بافته بودم
که دل اگر بِتَپَد ,
تاب نمی آرد دوری اَت را کوثر . . .
بافتنیِ وَهمُ خیالُ
گرمایِ اُردی جهنم !
بُگذار , بُگذرم از هرچه بود و بود و بود . . .
اما ,
دلم را که تکه تکه کردی بابونه ,
لااقلی یکی را بردار ... یادگاری (!)
(بی نشان)
برا دلم , نوشت :
* فقط مَرا ببین . . . هَمین (!)
* اصلا خیال کن , من و تو . . . چه ٬ما ٬ ی بی نظیری ! وای . . . (!)
* به جز خیالِ تو . . . ببین! چیزی کنارم نیست !
* ابر , ابر گریه دارم . . . بارانی ات را بپوش و مرا در آغوش بگیر . . .(خیالِ پوچِ کوثر!)
مولایِ صاحبِ عصر و الزمان :
سلام بهانه ای برایِ هق هقِ ثانیه هام !
یک راســــــــــــــت سرِ اصـــــلِ مطلب :
بیا و بمان . . .
تا خون جاری شود در این رگ هایِ به هم پیوسته !
قلب هایِ پوسیده !
چشم هایِ بارانی ,
گوش هایِ پُر زِِ سکوت,
حنجره هایی سراسر طوفان و خون !
به یادت , پـــــــــیــــــــوندم :
و به لحظه هایی فکر میکنم ,
که بی حضورِِ تو
و خنده هایِ معصومانه ات ,
خط به خط تباه می کنم ,ماه بانو (!)
وقتی تو نیستی
خیالِِ کوثر را چه به پرواز
در آستانِ نگاهت ؟
نیستن هایم ,
دردِ نبودن هایِ گاه و بی گاهت را تسکین نمی دهد , نازنینِ کوثر!
پرنده را چه به پرواز
در هوایِ بی تویی؟!
به قولِ شاهد :
*قدری نمک بپاش به رویِ زخم هایم . . .
بِگذار ,
نمک گیرَت شوم !!! *
کاش توانِ فریادِ بلندی
یا آهی سوخته
با *ه* عمیقی . .
نه ,
جانی نمانده به کوثر , بابونه !
نذارم تویِ تب و تاب ,تویِ بیداریِ مهتاب
بخدا دلم میگیره , وقتی چشمام تو رو میخواد
تو که نیستی توی آغوش , تویِ این شبایِ دلگیر
تویِ لحظه های کابوس , توی این حسرتِ تقدیر
(بی نشان)
غصه نوشت :
+ دلگیرِ دلگیرم , از غصه میمیرم . . . مَرا بُگذار و بُگذَر (!)
+ باشد که باشی , باید که باشی ...دعا , التماس , چه می دانم . . .(!)
+ آرزوهامون اصلا آفریده شدن , برایِ بر باد رفتن !
+ سختم است , هی خودم را بغل کنم و بخوابم . . . می دانی ؟!
به یادِ تو , پیـــــــــــــوند نازنینم :
روزی . . .
شبی . . .
چشم هایِ گریانم را سرِ راه می گذارم
یک روز از همین روزها !
من به دنبالِ نِگاهی بودم
که به صد ناز و ادا می اَرزید . . .
چشم در چشمِ نسیم ;
بوسه بر بوسه ی باد ;
دست در دستِ سکوت ,
برویم تا تهِ بودن هامان
و بخوانیم که فرصت باقیست . . .!
می توان عاشق بود,
می توان دردِ شقایق فهمید ;
اندکی
صبر,
تحمل باید !
تو که همراهِ دلم می آیی؟!
پس بگو بسم الله . . .
(بی نشان)
برا , دِلِمــــــــــون نوشت :
» سقف , اختراعِ عجیبِ بشر است; که طعمِ دیدنِ آسمان را , از نِگاهمان دریغ می کند (!)
» چِنان تواَم , که ندانند زِِ ما , کُدام تویی !
» هنوزم معتقدم , گاهی این خودِ آدم نیست که تصمیم میگیره ! (پس کیه آیا ؟!)
» خدایی , سرتو یکم بیار جلو تر . . . میخوام باهات پِچ پِج کنم !
» عصرِ اون روز , زیرِ بارونِ نگاهام . . . یادته ؟!( نیست , چون ندیدی!)
کمی تا قسمتی, حقیقت نوشت :
+ آرزوهایت برایم دستور است! (لطفا یکی اینو برا خودمم تکرار کنه! )
+ عُمرَن اگه لِنگَمو پیدا کنی (والااا !)
+ خدا گَر زِ حِکمت ببندد دری . . . زِ رَحمَت ببندد , درِِ دیگَری ! ( از ما گفتن بود ... نگین کوثر نگفت!شوووووخیه ها)
+ تو دلم دارن رَخت میشورن اِنگاری !
+ نترسید , همچنان سالمیم , این افتادن ها برامون عادی شده , به پا سرِِ پِلِ صِراط نیفتیم عمووو( صلواتِ دوم رو بلند تر ختم کن ن ن !)
*با پیوستِ اینکه : امروز همچیـــــــــن افتادیم , عیـــــــــنِ شیـــــــــــرزن,با صورت رو زمین و اینا . . .!*
پیــــــــــــوند و نوشته هایم :
قصه ی خاطراتِ من و تو
قصه ی همیشه ی پاییزه!
با برگ های زرد و نارنجی و
خِش خِش هاشون !
بی تابم ;
بی تاب می شینم و بلند می شَم. . .
رفتی ؟
بی بهانه رفتی ماه بانو ؟!
(کوثر بی نشان)
روزگاری بود
که تنها قابِ شعر هایم را
قافیه میچیدم و
بند بندِ چهارپاره اش را
مصرعی میکاشتم
هم وزنِِ عشق های کبود و ناپیدایم !
چه شد که سپید شد غزل هایِ قافیه هایم!
نَدانَم (!)
من برایِ داشتنت , دنیا رو نقاشی کنم
یا ستاره ها رو تو باغچه ی حسرت بِکارم
یا بشم قناریِ شهرِ پُر از رنگ و ریا
یا که دریا رو بیارم تویِ تُنگِ ماهیا
میشی دِلبر واسه یِ کوثرِ شهرِ قصه ها؟
دست میذاری تویِ دستام , تویِ این بی کَسیا؟
شب شد و باز دِلَکَم , بهونه گیر میشه هنوز
آخه طعمِ اون نگات مونده تو چِشمام , شب و روز !
ادامه دارد ! (بی نشان)
دل نوشت :
= مِثِ بارووون , تو چِشاتم . . . مگه دل نداره چشمات ؟!(فی البداهه شد؟!)
= حتی اگر نباشی , می آفَرینَمَت !!!
= تا به تام . . . با هیچ کس جفت نمیشم بدونِ تو !
= شد, شد . . . نشد , باید بِشه (!)
= ایـــــــــــــــــــن همه تــــــــــو , دَر من . . . چه می کند ؟!
برایَ پــــــــــــیـــــــــــوندم , می نویسم :
دلم را فشار بده
بُگذار اینهمه شعر و اشک و آه را بیرون بریزم . . .
بی تو ,
دنیایِ خدا
به مُفت هم نمی اَرزَد ماه بانو (!)
(بی نشان)
فلسفه میگه :
تولد هر نوزاد ,
یعنی اینکه خدا هنوزم ازمون ناامید نشده !
اما اینکه مرگِ ما آدم ها چه معنایی داشته باشه
شاید هنوزم برای فلاسفه ,
معنی به این قشنگی پیدا نکرده باشه . . .
اما منطقِ کوثری میگه :
بودن ها ;
یا نیستن هایِ تدریجی ,
تنها دلیل می خواهد و تمام . . .
من فعلش را صرف می کنم . . .
اما تو ,
تنها *تو * ,
دلیلش باش و بَس . . .
(بی نشان)
پَند نوشت :
+ هیچ گربه ای محضِ رضایِ خدا موش نمیگیره ! پس برو خوش باش , اما تو بمان و دِگران! وای به حالِ دِگران (!)
+ هیچ چیز از طلبکار بودنِ افراد بعد از اشتباهاتشون , برام تهوع آورتر نیست !
+ خدا به کَسایی کمک میکنه , که اول خودشون به خودشون کمک کنن عزیزکم!
دل نوشت :
* میگما . . . دلِ خوش چیه , که داشتنش اینقدر سخته؟ هوووم؟
* همه از دستِ غیر , ناله کنند . . . کوثر از دستِ خویشتن , فریااااد (!)
* خدا رو می پرستم , چون اشتباهن تو چشمایِ تو فرمانروایی میکنه , بابونه !
بابایی نوشت :
× کماکان دلم میسوزه بابایی , فقط تو رو خدا نگین گرفتنِ حق , بهایی داره که باید بپردازم !
به یادِ پیــــــــــــــــوندم :
پیشانی ام را چسبانده ام
پشتِ شیشه ی ویترینِ خدا . . .
شاید تو را دوباره ببینم ماه بانو (!)
(گرانمایه)
پ.ن :
مریــــــــــــــــــــــمی (دوستِ هم دانشگاهیِ عزیزم) , مـــــــــامــــــــــانـــــــــی شدنت مَبالَک . . .
خوش به حالِ بید مجنون حیاطِ دانشکده مان
می تواند ساعت ها به انتظار بایستد . . .
بی ساعتِ مُچی به دستش . . .
بدونِ قدم زدن هایِ دلهره آور
یا لرزش دست و صدایی حتی !
کاش این بار
بعدِ بهار
باد مصادره نکند برگ هایش را . . .
آخَر ;
خدا می داند با چند چشمش معشوق را نِگریسته است !
(بی نشان)
دل نوشت :
ـ ببین عزیزکم ; پریدن از یه صخره وقتی بهت ضربه می زنه , که یادت بره پرواز کنی !
ـ میانِ دردِ من تا دردِ مردَم , تفاوت از زمین تا آسمان است !
ـ آسمون خیــــــــــــــــلی بزرگه ! بیچاره پرنده هایِ تنها . . . موقعِ پرواز!
ـ بابونه که نباشد , نبودن را . . . به بودنِ با زجر, ترجیح میدم (به خودِ خدا قســــــم !)
پ.ن :
+ تو این دوره ی بی کسی آخه حالی به آدم میمونه؟ نه والله. . .احوالی به آدم می مونه ؟ نه بالله! ( گفتگویِ من و اون یکی!)
+ کاش یه شب با این حس به خواب برم , * شُد * !
+ کم بزن , اما همیشه بزن (غُر را عرض کردم ها !)
+ چشمک , هنرِ ثانیه هاست ! (حالا نه واسه بعضی ها . . . جنبه داشته باش بچه!)
به یاد پیــــــــــــــوند نوشت :
می پرسند حالت خوب است ؟
دروغ بگویم ,
یا آه بکشم ؟
اما خیالِ کودکی هایمان که به ذهنم می آید
عاشق می شوم بی محابا . . .
کاملا تصادفی ست ,
که بی تو زنده مانده ام ماه بانو !
اعتماد به نفسِ غریبی داشت
وقتی از بودن هایی صحبت میکرد
که باور نداشت دلم هنوز . . .
نه اینکه روزها ستاره ای نباشد . . .
نه ;
چشمانم ,
فروغِ ابدیتِ تو را تنها باور دارد ,
و بس ;
همیشه بچسب به دل , که مستِ انبوهِ نِگاته!
بخدا دوسِت دارم طعمی به رنگِ اون چِشاته !
نمیشه به دنیا گفت : وایسا میخوام , تنها برم باز
نمیشه , وقتی ترانه هام , پُر از بغضِ صِداته !
(بی نشان)
اینور , اونور نوشت :
+ دوستت دارم یواشکی !
+ عبور موقتِ تگزاس (پشتِ یه پیکانِ قرمزِ مدل ۵۹!)
+ پشتِ این وَهمی , یا آن ؟! . . . عزیزم؟
فُور یـــــووو , نوشت :
سر و صدایِ دنیا , دیوانه ام می کند . . . چیزی بگو آخَر . . .
گفتی : چشم , توضیح می دهم ;
و باز ساکت شدی . . .
آخ بابونه . . .
دلِ آدم
به همین سادگی اسیر می شود ها . . .(!)
برایِ پیـــــــوند نوشت :
بهار و
نسیمِ دلخوشی هایش !
اما باز . . .
قلبم ,
گوشه کنارِ خاطرات
کِز کرده به یادَت !!! (بی نشان)
دلم ...
دلَ م . . .
آخ . . . دلِ من !
دیگر با کدام لهجه ی بومیِ,
در این سرزمینِ پُر از دردهایِ زیر پوستی
دوستت دارم هایِ نم دار و مَلَس را زمزمه کنم (؟)
(بی نشان)
شب نوشت :
* قرارِمان باشد حوالیِ کوچه ی بن بستِ دلواپسی! . . . راستی ,ساعت را بُگذار همان ساعتِ صفرِ عاشقی !
* چه خوب میگه : من دیوونه وار , تشنه ی نوازِشم ! . . .( کمی ناز میخری بابونه؟!)
* مشق هایم را نمینویسم . . . کودکِ لجبازِ دلم هوایِ نوشتنِ -بابا آب داد - را ندارد . . . کاش درسمان می رسید به: - آن مرد آمد !- . . . روزی هزار بار نوشته امش آخر (!)
* من دلم , گاه بچه می شود (!)
دَری وَری نوشت :
» ببین دوستِ عزیز , اگه با دلم بازی کنی , ۳ هیچ می بازی! پس نکن بچه جان!دِ نکن!
» من که یادداشت هایِ طولانیِ وبلاگ ها را نمیخوانم و نظر میدهم! شما هم می توانید البته !
» شکستنی ام , لطفا با احتیاط حمل شود (!)
» وولــِک قِـــطـــــــار نِـدیـــــــدی ؟!(پشتِ یه مینی بوس با پلاک آبادان !) . . .اِندِ خلاقیتی عمووو!
برای پیوند نوشت :
گل هایِ باغچه . . .
همه دیشب شکفته اند . . .
از کوچه ی ما گذشته بودی ماه بانو؟!
(کاظمی)
سکوت ;
هم وزنِ غزل هایِ عاشقانه ام نمی شود دیگر . . .
بُغض ;
هم آغوشِ خیالم نمی شود دیگر . . .
و هیچ ضمیری جز * تو *
پا به پایِ دلم نمی آید تا انتهای ِ
تمامیِ بود ها . . . هست ها . . . می شود ها . . . !
راستی ,
روزگارت بی من ,
هنوز هم رنگین کمانِ هفت رنگ دارد ؟
من که باران است دلم . . . سرشارم از ابر (!)
هوایِ دل پُر از درد است و فریاد
تو را می خواهد از دنیا , نه فرهاد !
(بی نشان)
برا دلَم , نوشت و نوشتن هایِ دیگرون :
{} غفرا لنا و لکم!
{} سلطان غم مادر، ایضن رفیق بی کلک، مادر!
{} راستی شنیدی. . . !محبت هم قدیمی شد (!)
بـــَـــــــــــــــرات نوشت :
* ای مُصوِّر چهره ی یارِ مرا بی ناز کِش ... چون به نازش می رسی بگذار، آن من می کشم!!!
* خدایی جون . . . اون روزایی که نیومدن رو یادت هست ؟! (بغض)
* چقدر فریاد مونده تو گَلوم . . . ایــــــــــــــــنجام . . . خدایا , لطفا گوشاتو بگیر (!)
* ببین بابونه , همیشه یادت باشه ; از دست دادن . . . خیلی خیلی خیــــــــــــــلی غمگین تر میکنه آدم رو , تا نداشتنتش ! فهمیدی چرا هِی (...) میگم؟!
* قسم به عشقمون، قسم ... همش برات دلواپسم!!!
پیوند نوشت :
نمی دانم عذاب است یا امتحان , که بغض هایم , گریه نمی کنند !
به زندگی برگرد آقا سعید , پیوند همیشه بینِ ما هست و هست و هست !
برگرد !
برگرد . . .
پ.ن :
پیوند , فرشته ای که زمین جایگاهش نبود و سعید که نامِ عشق را زنده نگه می دارد !
تاکید نوشت :
وبلاگ کوچ از آدرس www.ko0o0och.blogfa.com به این آدرس کوچ کرد (!)
تبادل
لینک هوشمند